Ang mapagbigay na komisyon ng papa ay ginawa ang Roma na isang magnet para sa mga iskultor sa Italya at sa buong Europa. Pinalamutian nila ang mga simbahan, mga parisukat, at, isang espesyalidad ng Roma, ang mga sikat na bagong fountain na nilikha ng mga Papa sa paligid ng lungsod. Si Stefano Maderna (1576–1636), na nagmula sa Bissone sa Lombardy, ay nauna sa gawain ni Bernini. Sinimulan niya ang kanyang karera sa paggawa ng pinababang laki ng mga kopya ng mga klasikal na gawa sa tanso. Ang kanyang pangunahing malakihang gawain ay isang estatwa ni Saint Cecile (1600, para sa Simbahan ni Saint Cecilia sa Trastevere sa Roma. Ang katawan ng santo ay nakahandusay, na parang nasa sarcophagus, na pumupukaw ng isang pakiramdam ng kalungkutan.[9] ]

Ang isa pang maagang mahalagang Romanong iskultor ay si Francesco Mochi (1580–1654), ipinanganak sa Montevarchi, malapit sa Florence. Gumawa siya ng isang bantog na bronze equestrian statue ni Alexander Farnese para sa pangunahing plaza ng Piacenza (1620–1625), at isang matingkad na estatwa ni Saint Veronica para sa Saint Peter's Basilica, napakaaktibo na tila malapit na siyang tumalon mula sa niche.[9 ]

Kasama sa iba pang kilalang mga iskultor ng Baroque na Italyano si Alessandro Algardi (1598–1654), na ang unang pangunahing komisyon ay ang libingan ni Pope Leo XI sa Vatican. Siya ay itinuturing na isang karibal ni Bernini, kahit na ang kanyang trabaho ay katulad sa istilo. Kasama sa kanyang iba pang mga pangunahing gawa ang isang malaking nililok na bas-relief ng maalamat na pagpupulong nina Pope Leo I at Attila the Hun (1646–1653), kung saan hinikayat ng Papa si Attila na huwag salakayin ang Roma.[10]

Ang Flemish sculptor na si François Duquesnoy (1597–1643) ay isa pang mahalagang pigura ng Italian Baroque. Siya ay kaibigan ng pintor na si Poussin, at lalo na nakilala sa kanyang estatwa ni San Susanna sa Santa Maria de Loreto sa Roma, at sa kanyang estatwa ni San Andres (1629–1633) sa Vatican. Siya ay pinangalanang maharlikang iskultor ng Louis XIII ng France, ngunit namatay noong 1643 sa paglalakbay mula sa Roma patungong Paris.[11]

Kasama sa mga pangunahing eskultor noong huling bahagi ng panahon si Niccolo Salvi (1697–1751), na ang pinakatanyag na gawa ay ang disenyo ng Trevi Fountain (1732–1751). Naglalaman din ang fountain ng mga alegorikal na gawa ng iba pang kilalang Italian Baroque sculptor, kabilang sina Filippo della Valle Pietro Bracci, at Giovanni Grossi. Ang fountain, sa lahat ng kadakilaan at kagalakan nito, ay kumakatawan sa huling pagkilos ng istilong Baroque ng Italyano.[12]